WIOSENNY TANIEC

Nad strumykiem rankiem, świtem,
w wiosenną pogodę,
promyk słońca się roztańczył
i wpadł w lustra wodę.

W rytmie walca, albo polki,
może krakowiaka,
po kamykach gładkich skakał,
warkocz trawom splatał.

Siostra - wierzba ponad wodą
rozpuściła włosy,
i zielenią swą całuje
pierwsze krople rosy.

Nad strumykiem, nad potokiem
zakwitły kaczeńce.
Ozłacają błękit wody
pyłkowym złocieńcem.

Mała żabka - żabie skoki
nieustannie ćwiczy.
Kuropatwa wśród zarośli
swoje dzieci liczy.

Nad strumyczek przyszły sarny-
słysząc wiatru granie.
Promyk słońca je zaprosił
na wiosenny taniec.

Nad strumykiem stara wierzba
pochyla się nisko.
Idą właśnie dzieci drogą
i zobaczą wszystko!

autor: Janina Halagarda