Dla dzieci najmłodszych poczucie patriotyzmu sprowadza się najczęściej do jego najbliższej okolicy rodzinnego domu, ogrodu, ulicy. Ludzi, którzy z nim mieszkają. To Jego mała Ojczyzna, która pozwala poczuć pierwszą prawdziwą przynależność. Poczucie bycia częścią większej całości. Przechodząc od tego elementarnego założenia, powinno się powoli i w ciekawy sposób rozszerzać to uczucie, wzbogacać o nowe, szersze wrażenia. Przejście od poczucia tożsamości narodowej, przez wiadomości o małej i dużej ojczyźnie, aby na końcu wzbudzić postawę Polaka – Europejczyka to trudne wyzwanie dla wychowawców, nauczycieli. Jest niezwykle istotne, aby działo się to przez zabawę. Nowe doświadczenia, które będą procentowały w późniejszym, dorosłym życiu zależą w dużej mierze od tego, w jakie bogactwo duchowe wyposażą swoich uczniów pedagodzy i jak ukształtują w nich poczucie przynależności do ojczyzny, w której wzrastają. Na tej podstawie będzie można skutecznie ukazywać miejsce i rolę Polski w zjednoczonej Europie. Na gruncie miłości do małej ojczyzny budować miłość do wielkiej ojczyzny – Europy, a tym samym rozwijać tożsamość europejską.